Гьемме ки шинох бири Манашире Абрамовиче, мэгIлуьми, чуьтам фирегь бу черх эну менфигIэтгьо ве чуьтам буьзуьрг войге бэхш биреи дананиревоз. Жерге жофогьой эну сеч бире не энжэгъ тефи-гIэттарафие гъосуьтевоз, оммо ве жирелуье жире-бе-жирее тегьер одомигьо. У бу азадфикирсох, ве довомлуье межбурлуьи эки гьовой музыкеи бежид гьишде сохде эну корсохи э битегьери гьовой музыкеи.
Э барасие, гьебелки, асантте гуфдире, эже у дофус не зереи, неки шуморде нум гьемме дофусзереи, э комигьоки ведибири дофусзереи эну. Угьо гьисди ве э дофусзереи Уруссиети академие гIилми, ве э жире когъоз э гъэд программе филармоние концертгьо, э жейлее журнал «Совети гьовой музыкеи» енебуге тенгесенигIэт гуьрд сохде омореи, ве – «Кифлет ве школе», ве гьеле э «Коммунисте», э гозитгьо, зигьисденигьо э имбурузине руз енебуге зу нисд бири. Жофогьо Манашире Абрамовиче гереклуьи, оммо омборгьо э и товун гуьре гье генешки расире ние бирение э сереботи ки, чуьки бири дофус зере э дофусзереигьо четини гешдеи ве офде оморе енебуге э гьонине вэхд жэгIмлуь расире ние бирение. Войге доре угьоре, ки э у михьтож бире, вожиблуье жофогьо Якубове э е тек гъолуб бири еки эз себеб ведибиреи гье у гуьрд сохде омореи. Оммо лап воисде бу эри чуьки хундегоргьо эз дивэгI жун гирошде, чуьки вечиреи мол э гуьрд сохде оморе хэёл сохде ве диеш е тек гъосут. Не чарунде руе не эз е тек жире жинс гьовой музыкеи нуьвуьсдеи, рази биреи э гьеркиш фикир, энжэгъ у бу эри эну гъэрезки чуьтамиш гири мерэгълуь. Манашир Абрамович гьемме нуьвуьсдеи э е жире гьуьндуьре гъэдер жугьобдорлуьи.
Э сер эну не оморе бу эри жэгIмитегьерие дофусзереи асанте сохде мэгIэнолуье шеле нуьвуьсдеи енебуге э кор венгесде екиге, омборте «асантие» зугьуневоз. Эри чуьки доре хундегоре гьис сохде гье у тен-бе-тен буьзуьрге везифе э жире-бе-жирее гьовой музыкеи жинс, э гуьрд сохде оморе деберди е ченд битIэгIрифи гозити коргьо, межлуьслуье нуьвуьсде оморе хэт, оголномей вогордундеи э киносценарие.
Эхирдеш, воисде бу, э песини кор, э суьфдеи куьндбиреи, шинох бире хундегоре э идорей дошдеи когъозгьоре Манашире Абрамовиче. Дуьруьжде идоре дошдеи когъозгьоре талаб сохди асантисуьзе зиёдгъувотлуьи э бэхш сохде ве десдесохи мол, оммо ве бэхш дори – ве диеш бэхшире – шори вокурдеи. Не сохи веровурд э хьэрекети согълуьи фегьм сохи, шумордеи у, чуь суьфдеи нубот оморени э мазала: десхэти ве сэхьиб эн нуьвуьсдеи мэгIлуьмлуье одомигьо, магнитофони нуьвуьсде оморе гофсохдеи ве меслэхьэт э лап жире-бе-жирее ихдилотчигьо, дуьруьжде вечиреи гъэдимие ве сейреклуье нотнигьо дофусзереи (кимигьо э сэхьиблуьи нуьвуьсдеиревоз буьзуьрге пушотеине сэхьиб, меселен, «МэгIни Гурре» Арнольде Шенберге э сэхьиблуьи нуьвуьсдеи Николае Яковлевиче Мясковского – нотигьо, восдоре оморигьо э се монет э Москнигалвери), омборегьозори книг библиотеке эз еки лап пурлуье вечиреи жирелуье музыкеи книг. Гьери ве гьелбетте, идорей дошдеи когъозгьоре корисохи мол Манашире Якубове, гьич не поисде ве омбор нуьвуьсдегор э вэхдгирошди зиёдте нимедевре.
Иму имидлуьи, чуьки нотгьо, книг ве де унигейге бедел гье у хэзине зу енебуге дир мибу расунде эри гьеммейки, чуьтам э и зуригьо мибу расунде ве гIилмлуье идорей дошдеи когъозгьоре молгьо Манашире Абрамовиче, кими гъэдер хьозуьрлугъи эри дореи э хьуькуьмлуье идореи дошдеи когъозгьоре. Кимигьо хуьшдени зиреклуье когъозгьо (рузине нуьвуьсдение, десхэти) гьемчуьн гъэрорнори деберде э гьонине дофусзереи чуьтам нушудореи хуьшденсуьзи, зиёдте фирегь, торихлуь-миёнее ве психологи менфигIэт.
Гуьрд сохде омореи бэхшсохи э е ченд бэхшсохдеи (Нуьвуьсдеи М.А.Якубове, Меслэхьэтгьо ве нуьвуьсдеи угьоре, Десхэти, Ёрбиёри э товун М.А.Якубове). Гуьнжуьндегоргьо не нори эри хуьшде везифе десдесохи ве эхдермиш сохдеи себеб эн гуьнжуьнде оморе чи М.А. Вожиблуье ве теклуье гъосут дофусзереи – нушу доре кор эну э гьемме жире-бе-жирее тегьер.
Нуьвуьсдеи Манашире Якубове дофус зере пулсуьз ве дегишбиреи. Жейлее кутэхьсохи э когъозгьо ве десхэти гьичиш не гуфдире оморе.
И книг винири товуш не энжэгъ эз эну гьертарафлуье кумекии Ильи Ханукаевиче Урилове – хуьшден хьэсуьли мэхьшово дофусзереи бири омборте э верзуьши эну. Разилуьи хуьшдере нушу дореи э товун у тигъэти, коминики дори Манашире Абрамовиче, минкини корисохи азадлуь, би гъэдерлуье терг, э товун «Муьгьбетлуье Уруссиет», «Хэберчи торих литератури ве мэгIрифети» ве омборте-омборте екиге.
